trójkąty nieszczęść zamykam kołem moich myśli,

a one odfrunąć muszą na jakąś inną figurę geometryczną

bo inaczej stoczę się wzdłuż średnic i promieni 

do centrum niemocy.

niebo jest jak skala szarości
tak samo bezużyteczne jak moje oczy
bo pogoda jest dobra, żeby się miłować w nieporozumieniach 
i w kimś niezrozumiałym.

pomiędzy skromnością a brakiem wiary w siebie jest cienka granica.